Na een seizoen vol ereplaatsen, maar geen overwinningen, lukte het Hans-Dirk in “zijn” afsluitende masters-toernooi een (de?) hoofdprijs in de wacht te slepen. Een monstrueuze beker en de titel van eerste GCAA-master was zijn deel evenals het applaus van alle nog aanwezige spelers, die aan de slijtageslag hadden deelgenomen...
-----
Ik weet niet wat u gewend bent, maar naar de golfbaan rijden in het donker en met duisternis terugkeren - dat is mij niet vaak overkomen. Echter, deelname aan het seizoensafsluitende GCAA-masterstoernooi maakte dit onvermijdelijk. De wedstrijd werd gespeeld over 27 holes op drie lussen van Burggolfbaan Purmerend. De wedstrijd was een amalgaam van spelvormen die worden gehanteerd voor de verschillende GCAA-kampioenschappen: 9 holes stableford (SF), 9 holes strokeplay (SP) en 9 holes matchplay (MP). Er waren in totaal maximaal 45 meesterpunten te verdienen gelijkelijk verdeeld over de drie spelvormen.
Op de blauwe lus van Purmerend ging om 09:00 uur de eerste vierbal onder een wolkenloze hemel van start voor 9 holes SF: Hans-Dirk, Anthony, Wiljo en Jean. De kou zat nog dik in de lucht en de baan blonk de deelnemers vochtig tegemoet.Om 09:30 uur was het de beurt aan “mijn vierbal”. Gert en Barry gingen van acquit naar rechts in de rough gevolgd door Nick en ik met min of meer solide fairway drives. Na 9 genoeglijke holes in stijgende temperaturen was de conclusie dat Barry in de buffer had gespeeld met 16 SF-punten, gevolgd door Gert en Nick en ik als laatste met 10 luizige puntjes. Dit ging niet mijn dag worden...
Circa 12:00 uur arriveerden we, twintig minuten te laat (het ging weer echt op z’n GCAA’s) op de gele lus voor 9 holes SP. De tweede negen bleek, met name voor Barry en Nick, iets teveel gevraagd. De slagenteller liep op sommige holes onverantwoord hoog op, hetgeen in niet al te rooskleurige nettoscores resulteerde na afloop. Gert en ik brachten het er iets beter vanaf maar nog niet zodanig dat van herstel dan wel een mogelijke sprong naar de top van het klassement gesproken mocht worden. Wel was het gedurende de vroege middag schitterend weer geworden en gingen de overigens prachtige greens steeds beter lopen.
Rond half drie (na bijna vijf uur dus!) arriveerden we in het clubhuis voor een snelle lunch (incl. venkelsoep) en de mogelijkheid even te peilen hoe het de overige spelers was vergaan. Jacques had de gele SP-lus in bruto 41 slagen gespeeld en zat voldaan achter z’n bord met zo’n gezicht van “attaboy, gaat u daar maar liggen, heren”. Maar de SF had hem minder geluk gebracht zodat hij over zijn kansen allerlei slagen om de arm hield. Uit de eerste flight stonden de gezichten meest teleurgesteld – Anthony had geworsteld met de reglementen en moest zich met een enkel parretje behelpen, Jean bleek nog niet uit zijn slottoernooi-dal geklommen en Wiljo had na onbesuisd lang spel 5 strepen op zijn kaart moeten noteren. Alleen Hans-Dirk had reden tot tevredenheid over zijn 21 SF-punten (een schofterig hoog aantal). In tegenstelling tot Jacques was hij echter weer ambivalent over zijn SP-prestaties…
Sommige spelers hadden voor ze weer de wei in moesten voor de afsluitende 9 holes MP zo weinig tijd voor de lunch dat menigeen met het brood in de hand op de eerste witte tee aan kwam hijgen. Ik had het genoegen de clubs te kruisen met ‘coming man’ Arjan Bons, terwijl Gert en Piet in hun onderlinge duel de vierbal volmaakten. Het bleek een saaie aangelegenheid. Zowel Gert als Arjan domineerde hun tweestrijd met sterk tot zeer sterk spel. Piet en ik sjokten er maar wat achteraan - niet in staat tot enig serieus weerwerk. Slijtage, leeftijd, wie zal het zeggen? Het was in ieder geval voor mij een nederig stemmende ervaring als kersverse MP-kampioen compleet van de mat te worden gespeeld. Zo relatief is het allemaal: de ene dag de held, de volgende de schlemiel. Arjan was zo vriendelijk aan het eind wat gas terug te nemen zodat ik nog wat halfjes en holetjes bijeen kon sprokkelen. Hij is een aanwinst voor de club; een veelbelovende speler en aimabel mens. Piet moest de gifbeker helaas tot de bodem uitdrinken. Gert toonde geen enkel medelijden en er werd tussen beiden slechts één hole gehalved...
Zo tegen kwart voor zes terug in het clubhuis bleek ik niet de enige te zijn, die met 6-3 in de hoek was gezet. Vijay had het b.v. niet kunnen maken tegen Hans-Dirk, vooral doordat meerdere korte puttjes niet wilden vallen… en Wiljo stond na 6 witte holes nog gelijk, maar ging uiteindelijk “gewoon” 3 down tegen ex-matchplaykampioen Jacques. Jacques ventileerde wel dat het watergebruik op de witte lus overdreven was - hij zou de baanarchitect desgevraagd adviseren daar ‘gewoon’ fairways van te maken...
Nu begon het wachten op de uitkomsten van het werk van Rekenmeester Bakker. Dat moest allemaal uit het hoofd en met potlood. Dit feit ontlokte aan Barry de opmerking dat het toch opmerkelijk was met zoveel IT’ers onder de deelnemers dat niemand eraan had gedacht een laptopje mee te brengen...
Na enig bier overgoten wachten bleek de Rekenmeester zelf de winnaar met Arjan op de 2e plaats daar vlak achter, gevolgd door Michel. Jacques en Barry grepen met 19 meesterpunten ex aequo net naast het schavot.Over de verschillende onderdelen bekeken verdiende Hans-Dirk met zijn SF-score het maximum van 15 meesterpunten, bleek Jacques de meester in het SP met 13 gescoorde meesterpunten en greep Gert het goud en 15 meesterpunten in het MP.
Ik denk dat er met de organisatie van deze masters een traditie is geboren die de moeite waard is. Tenminste, als de GCAA (al dan niet onder een andere naam) de kans krijgt te overleven in de nieuwe werkelijkheid. De precieze vorm van het evenement en het rekenwerk achteraf moet nog maar eens door de commissies worden geëvalueerd en aangescherpt. Laten we de hoop en verwachting uitspreken dat Hans-Dirk de eerste en niet de enige GCAA-master zal blijken te zijn.
Top-3 per spelonderdeel
==================
SF
1. Hans-Dirk Bakker 21 stablefordpunten -> 15 meesterpunten
2. Arjan Bons 19 stablefordpunten -> 12 meesterpunten
- Peter Huizinga 19 stablefordpunten -> 12 meesterpunten
SP
1. Jacques Kuipers bruto 41 slagen -> 13 meesterpunten
2. Vijay Srivastava bruto 47 slagen -> 10 meesterpunten
3. Jaap Broek bruto 49 slagen -> 8 meesterpunten
MP
1. Gert Granneman 8½ holes -> 15 meesterpunten
2. Barry van Gellekom 8 holes -> 13 meesterpunten
3. Michel Commandeur 7 holes -> 10 meesterpunten
- Ruud Bannink 7 holes -> 10 meesterpunten
