De Belgische Kempen waren dit jaar de bestemming van het traditionele GCAA-weekendtoernooi. Waar sommige deelnemers zich nachtelijk lieten afzakken naar de Ierse pub in Lommel-Centrum, concentreerde Kilian zich met succes op de sportieve vragen, die hem op de golfclub in Mol-Rauw gesteld werden. Lees zijn ervaringen...
Het is zaterdagochtend 3 september 6 uur in de ochtend als mijn wekker mij uit mijn diepe slaap wakker maakt. Toen ik eenmaal de moed had opgevat om op te staan keek ik even snel naar buiten voor het weer, helaas is het een druilerige ochtend. Snel douchen, aankleden, eten en lunch klaar maken en wachten op mijn chauffeur voor het weekend in België (Chi Kwong). Rond 7.15 uur rijden we weg uit Duivendrecht. Na een kleine tussenstop in Eindhoven en een extra rondje om het centrum van Mol (afslag voor het hotel niet gezien) komen we net na 9.30 uur aan bij het hotel. Hier blijkt het inchecken reeds voor ons gedaan te zijn en kunnen we op weg naar de golfbaan die op slechts 10 minuten van het hotel ligt. In het restaurant is het al een gezellige boel, veel spelers voor het weekend zijn al aanwezig en genieten van koffie/thee met verse croissant, pain au chocolat of koffiebroodje.
Een ballenkaart voor de driving koop ik in de golfshop en daar word ik snel verleid om ook twee nieuwe polo’s te kopen. De eerste prijs is binnen zullen we maar zeggen! Op naar de driving range.
Ik sla snel een paar ballen weg en speel daarna nog even een chipping en putting spelletje op de oefengreen. Ondertussen ben ik er zo klaar voor als mogelijk is en is het alweer bijna tijd om af te slaan, dus op naar hole 1.
De wedstrijd kan beginnen. Op hole 1 kan kunnen we kiezen: starten vanaf de gele tee (gewoon vanaf de grond) of starten met een bonusslag vanaf wit vanaf het dak van de golfshop. Uiteraard laten vrijwel alle mannen zich uitdagen om vanaf het dak te slaan wat met wisselend succes afloopt. Ik laat me (gelukkig) niet gek maken door de afzwaaiers voor mij en sla mijn bal met een mooie vlucht midden op de fairway ongeveer 240 meter verderop. Een mooiere start kun je je niet wensen, ik kom er dan ook vanaf met een par. Na een paar holes trekt de hemel mooi blauw bij, het zonnetje begint lekker door te komen en er staat slechts een licht briesje. De dag kan bijna niet beter. Na nog een paar parretjes en bogeys en helaas ook dubbel bogeys heb ik op de eerste 9 holes 16 punten bij elkaar gesprokkeld.
Op de tweede 9 behaalde ik 14 punten, mede door een verraderlijke 18de hole waar mijn goede drive (goed voor de longest drive heren) niet werd beloond met een goede holescore. Totaal 30 punten, niet heel goed maar ik was wel tevreden. Mijn flight genoten Chi Kwong en Marja hebben ook aardig gespeeld en komen ook met respectievelijk 30 en 31 punten van de baan. Henriette heeft ook genoten van een mooie dag uit in België. Bij de prijsuitreiking blijkt onze teamscore ook nog eens goed genoeg voor de teamdagwinst. De individuele dagwinst gaat naar Peter Huizinga met een zeer nette score van 35 punten, niet slecht voor een rondje op een onbekende baan.
Na de prijsuitreiking schuiven we aan voor het diner waar we nog lekker verder ratelen over gemiste birdies, mooie par putts, onterechte bogeys en bespreken we vast de aanval strategieën voor de volgende dag. Voor de meeste spelers is het dan tegen 23.00 uur tijd om het hotel op te zoeken en te gaan slapen. Enkele spelers besluiten om het nachtleven van het bruisende Mol op te zoeken en zij weten het tot een uur of 3 vol te houden.
Op de tweede dag zit een aantal spelers al vroeg aan het ontbijt, anderen (waaronder ikzelf) schuiven rond 8:15 uur aan. Een paar spelers heb ik helemaal niet gezien, maar dat kan met de avond ervoor te maken hebben. Tijdens het ontbijt vallen er nog wat druppels uit de lucht, maar de voorspellingen zeggen dat het rond 10 uur op zal klaren dus met goede moed zoeken we in de regen de driving range weer op. Net op het moment dat ik op de putting green sta begint het toch wel heel erg hard te regenen. Parapluutje op de kar en op naar hole 10 voor de afslag.
Deze dag zit ik in de flight met Inge, Lies en Hans-Dirk. Laatstgenoemde was één van de ‘party people’ van de voorgaande nacht en had het wat zwaar zo vroeg in de ochtend op de tee. Ik begin weer voortvarend met een mooie afslag midden op de fairway precies in de dog leg, met mijn tweede slag leg ik de bal net op de rand van de green en ik maak een par. De rest van de 2de 9 bogey ik lekker door ondanks de bij vlagen heftige regenbuien. Op hole 17 maak ik nog een par. Nu ben ik klaar voor hole 18 dacht ik, met de juiste strategie moet een par of een bogey mogelijk zijn. De regen was intussen gestopt en begon plaats te maken voor een lekker najaarszonnetje. Helaas pakte mijn strategie niet uit zoals het in mijn hoofd zat, en lag ik na 3 slagen toch weer achter die enorme boom; ik moest genoegen nemen met een dubbel bogey. Toch één slag beter dan gisteren! Resultaat na 9 holes, 14 punten, net als de dag ervoor.
Op hole 1 gaan Hans-Dirk en ik uiteraard weer de trap op naar het dak van de golfshop. Wederom weet ik een geweldige drive te slaan, deze keer nog iets verder dan de dag ervoor. Een goede ijzerslag volgt en ik lig in prima positie voor een approach naar de green met een slag van nog 80 meter, over het water. Helaas schat ik mijn slag verkeerd in en verdwijnt mijn bal met een grote plons in het water. Ik weet mijn score gelukkig nog te redden met een dubbel bogey en dit blijkt het begin te zijn van een fenomenale verdere ronde. Na nog 5 parren en 2 bogeys komen we aan op de 18de. Ik sta lekker te spelen; de hole is 430 meter lang dus ik leg vol zelfvertrouwen aan met mijn driver. Jammer genoeg deze keer niet voor de longest want de bal blijft maar gaan. Met mijn tweede slag, met mijn houten drie, leg ik aan voor de green. Ik raak de bal vol in de sweetspot en zie de bal met een mooie draw afstevenen op de green. Helaas raak ik nog net wat bladeren van de boom vlak voor de green, waardoor mijn bal een meter of 20 voor de green blijft liggen. Een chip met veel gevoel volgt en mijn bal stopt op 2 à 3 meter van de hole. “De laatste kans op een birdie tijdens het weekendtoernooi”, denk ik nog en ik neem wat extra tijd om de lijn goed te bestuderen. Ik putt de bal en zie dat de snelheid en richting goed zijn en een paar seconden later valt de bal met een overheerlijk gekletter in de hole. Birdie! De 2de 9 in 38 slagen en 22 stablefordpunten. Een totaal van 36 punten voor de dag. De 2de 9 was voor mijn flightgenoot Lies ook succesvol met een prachtige leary. Zij legde de bal met haar tweede slag op ongeveer 80 cm van de hole en rondde het koelbloedig af met een birdie.
Op naar het restaurant voor een verfrissend drankje. Hier worden we nog een keer extra verwend met een enorm bord met allerlei hapjes en snacks. De wedstrijdcommissie is intussen hard bezig om alle punten te verwerken (met dank aan Hans Florijn en zijn excel kunsten). In eerste instantie word ik tweede voor de dag met 35 punten, maar na een licht protest blijkt al snel dat de rekenfout zit in de verrekening van de bonusslag op hole 1 en word ik - ten koste van Annetta die ook 36 punten heeft gescoord - toch nog eerste op basis van de handicaps. Peter had een wat mindere dag; mogelijk dat de kroegentocht tot diep in de nacht invloed heeft gehad. Mijn overall 66 punten waren goed voor de 1ste plaats op het weekendtoernooi.
Het was ook dit jaar weer een fantastisch weekend met over het algemeen erg mooi weer. De organisatie was piekfijn in orde. En ook als ik niet gewonnen zou hebben zou ik met een zeer voldaan gevoel naar huis zijn gereden. Ik ga er vanuit dat ik namens alle spelers spreek als ik zeg
Joop en Wiljo wederom heel erg bedankt.
Op naar het weekend toernooi van 2017!
