De pannenkoek was ook op 10 december weer een gevraagd menuitem in de Houten Vier. Maarten Voogt had tijdens de 9 holes in de baan die dag bepaald NIET als deze Oudhollandsche tractatie rondgelopen...
Het jaar 2016 is bijna ten einde en het is een mooie traditie (hoop dat dit doorzet), om na Sinterklaas een Surprisetoernooi te spelen op onze home-course de Hoge Dijk. Het laatste toernooi van het jaar.
Dit vond plaats op zaterdag de 10e december, en wel in de middag.
Er was wel wat voorbereiding nodig. Surprise kopen en gedichtje schrijven. Het moest eenvoudig blijven, dus een prijslimiet van vijf euro was ingesteld. Moet kunnen denk je dan.
De dag zelf zag er om te beginnen wat grijs uit. Eenmaal buiten bleek het vochtig en wat mistig. Laaghangende bewolking zullen we maar zeggen. Niet getreurd, het is altijd fijn om een baan te lopen en wat gezonde lucht op te snuiven. Dus op weg. Ik had alle vertrouwen dat de eventuele regen boven de Noordzee zou blijven.
Eenmaal aangekomen Hans Florijn aangetroffen. Die was weer bij de pinken. Organisatie in zijn handen dus dat zat goed. Hij vertelde dat er maar twaalf mensen zouden meespelen en daarvan slechts één vrouw. Eerste flight zou om één uur vertrekken en de laatste om half twee. Hij had er vier flights van drie spelers van gemaakt. Als het even kan meteen starten en goed doorlopen, dan zouden we allemaal tijdig weer in het clubhuis zijn was het consigne. Ik zat in de laatste flight, dus hoefde me geen zorgen te maken voor flights die in mijn nek zouden hijgen.
Ondertussen een cappuccino besteld. Kosten club waarvoor dank.
Toen het bijna zover was ontbraken slechts Patrick Leuven en Marion van Hees. Die laatste speelde in mijn flight dus ze zou deerlijk gemist worden. Hans had gezegd dat er gewoon op tijd begonnen moest worden, dus niet wachten. Ik speelde in de laatste flight van drie man, dus er kon altijd nog iemand bij die wat later was, dacht ik zo. Enfin niet nodig want even later was iedereen er. Patrick had zelfs zijn dochter meegenomen. Om te caddy-en zei hij. Maar meer voor de gezelligheid dacht ik. Echt een beetje vakantie gevoel.
Onderling werd gememoreerd dat er wel erg weinig animo van de dames was. Ruud Schreurs, die wel aanwezig was, vertelde dat Annetta, zijn eega die er niet was, een goede reden had. Zij moest namelijk naar de kapper. En ja, met het vochtige weer zakt al gauw het permanent uit en dan ben je met de Kerst niet meer op z’n Paas best. (sic).
De afwezigheid van veel dames was hiermee verklaard. Moeten niet vergeten dat het ook een beetje vakantie tijd zal zijn met veel familie verplichtingen in dit seizoen. Het zij een ieder dus vergeven.
Er werd verder wat gesproken over de laatste ontwikkelingen, met name het initiatief om op meerdere banen te kunnen spelen waarvoor de interesse onder de leden is gepeild. En die interesse is er overduidelijk. De gesprekken met partner-clubs worden dan ook snel voortgezet. De wil is er, nu de uitwerking nog. Dit zou de club een aardige opsteker kunnen geven want dit zou een aantrekkelijk punt voor potentiële leden uit de noordelijke en zuidelijke provincies kunnen vormen. Voor hen zou op dit moment de Hoge Dijk ietwat te ver liggen. Zo wordt er ook aan de toekomst van de club gewerkt, en, zo hoor je nog eens wat.
Enfin, voor de start nog even wat putten en een bal meppen om er in te komen. Het starten van de flights ging voorspoedig want Ruud Schreurs kwam Johan Teunissen van de oefen green halen en ik werd door Marion van de driving range geplukt.
Snel van start. Eerst sloeg Peter Huizinga af en verdween zijn bal in de mist. Toen was ik aan de beurt en verdween mijn bal ergens op links in de richting van wat bomen. Peter zei dat zijn bal daar ook ergens zou liggen. We speelden de Bullewijk baan dus het was op hole tien. Officieel zullen we maar zeggen. Marion koos de rechter zijde van de fairway en zo waren we op weg.
Het moet me van het hart dat, wonder boven wonder, het goed ging met het spel. Tweede slag rechts van de bunkers en de derde op de green. Putten, en klaar. Ook de volgende hole ging goed. Slag in het midden tegen de glooiing, slag over de glooiing in het niets uit het zicht en een approach op de green.
Voor onze gehele flight gold dat er niet gezocht hoefde te worden en er slechts eenmaal een bal in de plomp verdween. Marion sloeg bij de gevangenis in het water nadat ik verteld had dat ik de aantrekkingskracht van die plomp vaak teveel invloed op mijn spel vond hebben. Vervolgens corrigeerde ze met een klap pal voor de green. Zo wilde ze het eigenlijk, vertelde ze. Kan me dat voorstellen.
De volgende holes ging verder alles van een leien dakje.
Enig opvallende was dat Peter op hole zeventien (de achtste van de Bullewijk derhalve) met een harde klap de bal op rechts het bos in wilde jagen. Per ongeluk. Maar zoals wel eens gezegd, ieder nadeel heeft zijn voordeel. Gestuit door een dikke boomstam kwam de bal weer op de fairway voor de voeten van Peter en we hoefden niet te zoeken.
De laatste hole gespeeld en uitgeholed, en vervolgens op naar het clubhuis waar we alle eerdere flights reeds rond één grote tafel aantroffen. Dat was weer wel het voordeel van de beperkte opkomst.
De surprises worden op een hoop gelegd op de tafel, de bestellingen opgenomen en door de bediening vlot op tafel gezet en ik nam nog een cappuccino (het was nog vroeg) en een koekje.
Patrick’s dochter had inmiddels wel al een pannekoek op. Ze genoot van de middag met paps dacht ik zo.
Hans ging al gauw over op de uitslagen. Het was ook overzichtelijk.
Het bleek dat de winnaar het eerst een surprise mocht uitzoeken. En dan opvolgend qua ranking op resultaat.
Op de derde plaats kwamen ex-equo Piet Bezemer en Patrick Leuven, erg goed gedaan. Op de tweede plaats kwam Dick Ronchetti. En, lo and behold, op de eerste plaats de schrijver dezes. Dat was goed nieuws en een fraaie fles wijn viel mij ten deel.
Tja dat hoort erbij. De winnaar schrijft het verslag. Bij deze dus.
Het leuke was dat bij vrijwel alle surprises een gedicht zat. Een teken dat iedereen het leuk had gevonden zich voor te bereiden en er zin in had gehad.
Hans beloofde mij dat mijn handicap op de site door mijn score zeker verlaagd zou worden. Toevallig hadden we het er van te voren over gehad dat mijn handicap wel iets lager zou kunnen zijn. Blijkt dat je verlagingen zelf ook kunt invoeren, verhogingen niet. Na deze score is handmatige aanpassing even niet meer nodig.
Ik wens ieder een hele fijne Kerst toe en een goede jaarwisseling. Ook de allerbeste wensen voor 2017. We zien elkaar wel weer in de baan in goede gezondheid hoop ik.
Om te beginnen bij de GCAA Nieuwjaarsborrel en het toernooi op zaterdag 7 januari 2017. Voor velen, tot dan.
