Zaterdagmorgen 4 februari was het dan zover. Tijd voor het Snerttoernooi van 2017. Een week voor het toernooi waren er weinig inschrijvingen, maar gelukkig waren we uiteindelijk met 25 spelers die werden onderverdeeld in 12 teams. De hele week zag het ernaar uit dat het snertweer zou worden en dat we een natte morgen zouden hebben, maar ...
... uiteindelijk gaf de buienradar een beter vooruitzicht die morgen en kwam zelfs af en toe het zonnetje kijken.
Ik arriveerde om 8:15 uur en werd ontvangen met een lekkere kop koffie namens de GCAA. We werden in teams ingedeeld en ik vormde een team samen met Peter Huizinga. De spelvorm werd uitgelegd, al had ik nog wat extra uitleg nodig om te begrijpen hoe we punten konden tellen.....
Als een van de twee spelers tenminste 2 stableford punten haalde op een hole, dan gebruikte je de laagste score van de twee op die hole als eerste cijfer. Het tweede cijfer was het aantal slagen dat de andere speler nodig had. Mocht geen van beide spelers tenminste 2 stableford punten op die hole behalen, dan nam je het hoogst aantal slagen als eerste nummer en laagste als tweede nummer. Het team dat uiteindelijk de laagste totaalscore had won de competitie. Voorbeeld op een par 4, waar ik 6 slagen had en 2 stableford punten, en Peter had hier 5 slagen en 2 stableford punten. Onze score voor die hole was uiteindelijk 56. Onze directe tegenstanders hadden 7 en 8 slagen nodig, en scoorden geen 2 punten, dus dat werd een 87. Dus als snel een voorsprong. Maar bij de volgende par 3 had Peter een 6 en ik een 5, dus scoorde we een 56, terwijl onze tegenstanders een 38 scoorden door een mooie par. De voorsprong was dus weer snel verloren. Ik was allang blij dat ik op deze par 3 op de green lag, aangezien ik de laatste drie wedstrijden telkens 4 tot 6 ballen in het water verloor op deze hole. Omdat ik Peter niet wilde teleurstellen speelde ik mijn beste spel, al waren er momenten waar ik wat puts hard voorbij de hole zag gaan. In ieder geval tijd om wat van die golfclinics te volgen om mijn putten te verbeteren.
Ik genoot van de ronde met Peter en speelde beter dan normaal. Meestal heb ik wel een hole waar ik 8 of 9 slagen nodig heb, maar deze keer had ik twee zevens en verder allemaal vijven en zessen. Na afloop gingen we terug naar het clubhuis waar we onze kaarten inleverden en onder genot van een drankje wat bijkwamen en afwachten tot iedereen binnen was. Je kon wel horen dat het een snerttoernooi was, want vele spelers kwamen mopperend binnen en anderen hadden geen idee hoe ze de punten moesten tellen. Ik hielp mijn buurman even met hun score telling en ze kwamen uit op 528 punten, net 3 meer dan onze score. Ik voelde me al een beetje trotser dat we in ieder geval al beter hadden gescoord dan 2 teams. Toen iedereen terug was kregen we heerlijke snert, roggebrood met spek en broodjes. Ik had al lang geen snert op, dus toen ze met de tweede pan kwamen heb ik genoten van een tweede kom.
Na het eten kwamen de uitslagen, eerst de individuele. Er waren prijzen voor eerste en tweede plaats. Toen ik hoorde dat er twee mensen 17 hadden gescoord voor een tweede plaats kon ik mijn oren niet geloven. Dat betekende dat mijn 19 de hoogste score was en dat ik dus gewonnen had. Eerste en tweede prijs was een heerlijk snertpakket met rookworst. Het ziet er dus naar uit dat ik de komende week een lekkere pan snert ga maken. Na de individuele scores begonnen ze met de team scores vanaf de 10de plaats. Naarmate meer scores werden genoemd begonnen Peter en ik elkaar aan te kijken. Opeens zag het ernaar uit dat we toch minstens derde waren geworden, maar toen de derde plaats werd genoemd realiseerde we ons dat we wel eens tweede zouden kunnen zijn. Wat waren we blij toen bleek dat we gewonnen hadden. En natuurlijk voor de eerste en tweede prijswinnaars was er ook weer een snertpakket met rookworst. Het ziet ernaar uit dat ik de komende week heel veel snert kan eten. Een aantal vrienden hebben zichzelf dan ook meteen aangemeld om louter erwten in de soep aan te treffen deze week...
