De wintercompetitie is in vliegende storm geëindigd in een krappe overwinning voor the Magnificent Five. Slechts een halfje aan gescoorde holes onderscheidt the Five van team AAI. Hans-Dirk en ik hebben op de laatste speeldag tevergeefs getracht tegen Luuk en Sjoerd om het team AAI aan de benodigde punten te helpen (1½-7½, immers 0-9 was schaamteloze competitievervalsing geweest, nietwaar?). Helaas mannen, net niet gelukt.
Was team Fortissimo met veel vertrouwen aan de wintercompetitie begonnen, spoedig bleek dat je als lage(re) handicappers met een driekwart (drieachtste voor een team) verrekening in een teamcompetitie eigenlijk alleen kunt winnen als je bij wijze van spreken elke hole birdied. Met name het Texas Scramble-formaat is met de huidige verrekening absoluut niet te winnen voor een stel met een echte lage(re) handicap. Als je de tegenpartij zo gemiddeld 7 slagen over negen holes moet geven, heb je hoegenaamd niets aan een par. En voor wie het nog niet heeft meegekregen (meestal maak ik van m’n hart geen moordkuil), meedoen aan een competitie die je bij voorbaat niet kunt winnen is een frustrerende bezigheid, kan ik u verklappen.
“Waar mensen zijn daar heerst schandaal” (Sologoeb)Dan heb ik nog niet eens gehad over de spelers met clubhandicap 40, die Fortissimo is tegengekomen deze winter en die de geboden compensatie in de verste verte niet van node hebben. U kent ze wel die jongemannen, die zich bescheiden (sotto voce), met zachte handdruk en vriendelijke oogopslag aan je voorstellen en terloops vermelden dat ze net hun GVB hebben gehaald of dat ze hun GVB wel al een tijdje hebben, maar bijna niet aan spelen toekomen (druk, druk: werk, kinderen, je weet het wel). Met hun eerste afslag jagen ze de bal kaarsrecht minstens 200m de fairway op en maken vervolgens doodgemoedereerd hun eerste par met een gezicht of ze hun hele leven niks anders hebben gedaan, tja…
Als ik voor elke keer dat we deze winter in het strijdperk moesten treden tegen weer een ‘high potential’, die veel te goed speelt voor handicap 40, een euro had gekregen, dan zat ik nu hoog en droog in de Zuid Spaanse zon. En dan kon ik nog iets te drinken bestellen ook! (red.: voor 4 euro??) Wat een flauwekul allemaal. Nota bene, geen van deze heren, met als excuus hun relatieve onbekendheid met de golfsport, lijkt te beseffen dat ze in feite vals spelen. En wie er iets van zegt, heet zelf onsportief te zijn. Ja, ja, wie lust er nog peultjes?!
Sinds ik in teamverband golf bij GCAA, ben ik zoetjesaan beginnen te begrijpen waarom we bij de bank de “Corporate Values” zijn gaan hanteren. Ik pleit ervoor relevante “waarden” ook op te nemen in de statuten van de GCAA en ze voor de start van iedere wedstrijd hardop te memoreren. Het tatoeëren van de “waarden” op de ruggen van nieuwe spelers en speelsters dient verplicht te worden gesteld. Zonder tatoeage kom je er niet in!
Alle gekheid op een stokje, bedankt voor de organisatie, het was vaak gezellig, en tot de volgende teamcompetitie met, naar ik hoop, billijke verrekeningen en met deelnemers met een reële handicap.
