Als ik Luuks verslag lees was mijn beslissing het weekendtoernooi dit jaar een keertje over te slaan te betreuren, maar het bood me wel de mogelijkheid een bezoek te brengen aan het KLM Open.
Na een busreis door Zandvoort, onder meer over het racecircuit, mochten de golfgeïnteresseerden die zondag de 26e augustus ergens nabij de spoorlijn uitstappen. Door het tentdorp vol verlokkingen arriveerde ik bij de baan, waar ik de familie Van den Bergh alle moeite zag doen de laatste tussenstand op een groot scorebord bij te houden.
De organisatie had de boel dankzij Theo, Wiarda en vele andere vrijwilligers goed onder controle. Het gesoigneerde publiek was redelijk gedisciplineerd en wachtte geduldig tot het wandelpad na passeren van de spelers weer werd vrijgegeven - al duurde dat op de 12e hole vrij lang, omdat 1 van de bewonderde helden eerst snel een kleine boodschap moest doen. Ook de omhooggehouden stilteborden vonden navolging, weliswaar niet snel genoeg naar Levets zin, maar dat was dan ook langs de drukbezochte achter elkaar gelegen greens van 11 en 16.
Ik peddelde wat tussen de in-holes heen en weer en zag zo verder dat Canizares geluk had met een van de tribune terugstuiterende bal op 18, Dougherty afgeleid werd door de promotieteams van het andere geslacht en Higgins na een matige bal uit de rough toch nog makkelijk par maakte. Gedegen spel had duidelijk de voorkeur vandaag; vermoedelijk stond er wat teveel wind om spectaculaire spinballen te mogen verwachten?!
Al met al was de man die elke ronde in -3 of -4 eindigde en zich het hele toernooi als longhitter profileerde uiteindelijk de logische winnaar (ondanks opspelende zenuwen op 16 en 17 op zondag). Ik zag Ross Fischer zelf op de 7e hole, waar hij met twee rake klappen schuin tegen de wind in vlak bij de green lag op die 510 meter lange hole (maar daarna z'n birdieputt miste). Daar kan uit onze gelederen meneer Hasnain nog een puntje aan zuigen...
De hartstochtelijke toejuichingen (hoezo zijn Nederlanders niet chauvinistisch?) ten spijt kwam Joost L. net een birdie tekort om de hoofdprijs te kunnen opeisen. Ik liep nog even over de inmiddels verlaten holes 8 en 9, waar "de jonge Bleiswijker" een dag eerder wellicht z'n kansen had laten liggen. In de namiddagzon zagen deze holes er niet vervaarlijk (meer) uit.
Door het fraaie duinlandschap terug naar de uitgang kuierend overzag ik de 80 jaar oude linksbaan nog een laatste maal: de meeste holes leken me niet ontzettend lastig, de score van Langer jr. moet in de toekomst nog wel een keer door mij te evenaren zijn!
Weer in het promodorp kreeg ik vele zéééér aantrekkelijke reisaanbiedingen in handen geduwd, waarvoor ik gauw door het spoortunneltje terug naar de bus vluchtte. Het was weer een veelbewogen middag op de Kennemer....
PS Anagram van toernooinaam maakt predikaat Dutch overbodig? Oplossingen naar de redactie!
