Irene speelde voor het eerst sinds lange tijd weer een GCAA toernooi. Wil je weten hoe het verliep? Lees dan verder.
Het Late Lentetoernooi van zaterdag 14 mei 2022 was voor mij het eerste GCAA toernooi in lange tijd. Wat leuk om het zonnige terras van de Westfriese golfclub “Westwoud” vol te zien stromen met circa 32 enthousiaste oude en nieuwe gezichten. Eerst wat onwennig maar het voelde al snel als vanouds. Gek dat we toch na lange tijd van “groepsonthouding” zo snel de draad van “vóór corona” weer op kunnen pakken.
Na de koffie en het inspelen gingen we met grotendeels 3-ballen vanaf hole 1 en 10 van start. Een driebal vind ik persoonlijk het fijnst spelen; je blijft dan lekker in the flow. Een tweebal gaat soms te snel (kom ik hijgend bij mijn bal, moet ik gelijk alweer slaan) en een vierbal is weer meer wachten (niet mijn sterkste kant J). Met mijn twee medespelers, Xinfeng en Martijn, had ik nog niet eerder gespeeld en dat is altijd leuk.
Wel één keer eerder de Westfriese gespeeld en ik herinnerde mij nog de glooiende heuvels en vele bomen. Het vele water was ik vergeten, helaas had Xinfeng daar best last van. Ikzelf ben slechts 1 bal verloren op mijn laatste hole, maar achteraf hoorde ik dat er overall veel golfballen aan het water geofferd zijn. En ik weet hoe dat voelt, want enkele weken eerder was ik 11 (!) ballen kwijt op een rondje Waterlandse. Alle lange slagen gingen toen beroerd en de keer daarvoor gingen die lange best goed maar kon ik weer niet chippen of putten.
Maar daar op Westwoud vielen de puzzelstukken allemaal mooi in elkaar. De droogte, de aangename temperatuur en het gezelschap hielpen goed mee. De bal bleef rollen en rolde veelal na 2 of 3 slagen zo de green op. Ik begon op hole 10 met een par en na de eerste negen stonden er 4 op mijn kaart. Daar kwamen op de tweede negen nog twee bij en ik eindigde met 92 bruto en 66 netto. Dat bleek ruim genoeg voor “goud” en ook de longest drive leverde mij een doosje ballen op (voor als ik weer op Waterlandse ben, haha).
Bizar hoe het kan lopen, maar that’s golf. Voor het eerst in tijden gaat mijn handicap weer omlaag en dat geeft deze golfburger weer goede moed. Dank aan mijn flightgenoten en organisatoren Chi en Hans Dirk voor een onvergetelijke dag!
